บทความ
อาจารย์อุ้ย เก้ายอด
(เอามาจาก http://www.mettamahaniyom.com/?p=25 มาแชร์ครับ)
ชื่อสุทธิโรจน์ พร้อมเพียงฤา เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ.2530 บ้านหนองอะลาง จังหวัดศรีสะเกษ บิดาเป็นคนจังหวัดปทุมธานี มารดาเป็นคนที่จังหวัดศรีสะเกษ คุณตาท่านเป็นผู้ใหญ่บ้าน ชื่อตาประชา ดวงใจ เป็นเพื่อนรุ่นน้องของหลวงปู่เกลี้ยง เตชธมฺโม วัดบ้านโนนแกด จ.ศรีสะเกษ ตาของอาจารย์อุ้ยนั้นสมัยท่านยังมีชีวิตเป็นที่เลื่องลือในด้านวิชาอาคมท่าน หนึ่ง จนเป็นที่ยอมรับของคนในหมู่บ้านหนองอะลางและหมู่บ้านใกล้เคียงในแถบนั้น ทั้งทางคงกระพัน ปราบผี สมัยหลวงปู่เกลี้ยงเป็นฆราวาสนั้นต่างไปมาหาสู่กับตาของอาจารย์อุ้ยเป็น ประจำ ส่วนคุณพ่อของท่านอาจารย์ก็เป็นคนปทุมธานีมีเชื้อรามัญ(มอญ) พ่อของอาจารย์อุ้ยก็ไม่น้อยหน้า ท่านก็เป็นอาจารย์และหมอยาเช่นกัน ท่านมีความชำนาญด้านอักขระเลขยันต์มาก และยังสามารถรักษาคนขาหัก แขนหัก งูสวัด ด้วยยาสมุนไพรอีก เป็นที่เลื่องลือในตำบลซำ และตำบลโพนข่า
ปู่สิงห์ อาจารย์ท่านแรก
อาจารย์อุ้ยจึงสนใจในวิชาไสยเวทย์เป็นอย่างมากเพราะมีตัวอย่างดีๆให้เห็น เป็นต้นแบบถึง2ท่าน คือคุณตาและคุณพ่อ เลยคิดอยากจะศึกษาวิชาคาถาอาคม เวทย์มนต์ต่างๆ แต่บิดาท่านก็ไม่สอนให้ บอกว่ายังเด็กไป ถึงจะสอนให้ก็สอนให้แบบตรงๆไม่ได้(คนเรียนวิชาอาคมสมัยก่อนท่านจะถือมาก โดยจะไม่สอนวิชาให้กับลูกตนเอง) ซึ่งตอนนั้นอาจารย์อุ้ยมีอายุเพียง 8 ขวบเท่านั้น ในปีนั้นเองคุณตาได้เสียชีวิตด้วยโรคชรา แต่อาจารย์อุ้ยก็ไม่ละความพยายาม พออายุได้9ขวบ ก็เริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น จึงตัดสินใจขโมยตำราอักขระของพ่อมาหัดอ่าน หัดเขียน จนขึ้นใจ แต่ยังไม่มีความเข้าในการผสมคำ ก็ฝึกเขียนอยู่อย่างนั้นมาตลอด จนเขียนได้สวยงามเลยทีเดียว จนอายุได้15ปี คุณพ่ออาจารย์อุ้ยได้เสียชีวิต ต่อมาไม่นานคุณแม่ก็เสียชีวิตตามกันไปอีก ในปีเดียวกันนั่นเอง อาจารย์จึงต้องมาอยู่กับยาย หลังจากนั้นประมาณอยู่กับคุณยายได้ประมาณ1ปี ได้ หนีออกจากบ้านเพราะน้อยใจคุณยายมาพักกับเพื่อนที่อยู่ในตัวเมือง หาเงินส่งเสียตัวเองจนเรียนจบ มัธยมศึกษาปีที่ 6 ร.ร.ศรีสะเกษวิทยาลัย ตอนเรียนม.4อยู่นั้น ยังไม่ลดละความตั้งใจมั่นที่จะหาครูบาอาจารย์เพื่อขอเรียนวิชาไสยเวทย์จนได้ พบกับ ปู่สิงห์ ตอนนั้นท่านอายุ 82 ปี อยู่ อ.น้ำเกลี้ยง จ.ศรีสะเกษ ท่านผู้นี้เป็นศิษย์ของหลวงปู่มุม แห่งวัดปราสาทเยอร์เหนือ จึงขอฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อขอศึกษาวิชา และคาถาอาคมต่างๆซึ่งท่านก็เมตตารับไว้ และรักใครเสมือนลูกหลาน ได้ศึกษาทั้ง วิชาอ้อป่อง วิชาผาบผี(ปราบผี) วิชาทำตะกรุดโทน วิชาทำสีผึ้ง วิชาทำตะกรุดกันผีกันพราย ครบสูตร เรียนอยู่กับท่านไปๆมาๆ(เสาร์-อาทิตย์-ปิดเทอมจะไปตลอด)เรียนกับท่านเป็น เวลา2ปี จนหมดสิ้น จนท่านถึงกับออกปากเลยว่า เด็กแค่นี้ทำไมความมุ่งมั่น ความตั้งใจสูงมาก หมดใส้หมดพุงปู่แล้วล่ะ
บรมครูปู่องค์ลาย
จากนั้นก็ยังไม่พอสำหรับคนที่ขวนขวายอยากรู้อยากศึกษา จึงเสาะแสวงหาครูบาอาจารย์เพื่อจะได้ความรู้เพิ่มเติมอีก จนได้มาพบกับพระธุดงค์ท่านหนึ่ง ท่านชื่ออาจารย์ลาย ประจวบเหมาะกับที่ท่านมาพักกับพระน้องชายท่านที่ วัดบ้านหนองเตย อ.พยุห์ จ.ศรีสะเกษ โดยมีเพื่อนบอกเล่าให้ฟังจึงอยากไปพบท่าน จึงเดินทางไปเพื่อจะได้ขอศึกษาวิชาด้วย อาจารย์ท่านนี้ทำตัวแปลกๆ คือสักลายทั้งตัว จีวรก็ขาด ปะแล้วปะอีก เห็นครั้งแรกก็งุนงงสงสัย จึงได้ไปขอท่านว่าอยากสัก อยากฝากตัวเป็นศิษย์ท่าน แต่ท่านก็ปฏิเสธไม่รับเป็นศิษย์ ไม่สักให้ แต่อะไรก็ช่างครับ ความพยายามเท่านั้น จากนั้นอาจารย์อุ้ยก็ไป-มาหาท่านตลอด 2 เดือนครับ ท่านก็ยังไม่สัก ไม่รับเป็นศิษย์ อาจารย์อุ้ยก็ไม่สนใจก็ไปอย่างนั้นแหละ จนวันหนึ่งท่านมองเห็นความพยายามของอาจารย์อุ้ย อาจารย์อุ้ยก็แกล้งทำอุบาย โดยเขียนตัวขอมไปให้ท่านดูว่าที่เขียนนิถูกไหม ท่านดูท่านก็ว่าผิด ไม่ถูก ยังผสมไม่เป็น ท่านจึงเขียนให้ดู สอนให้ผสม สอนสูตรเรียกอักขระ เลขยันต์ต่างๆ สอนวิชาสักยันต์ สอนยันต์ต่างๆ ที่ท่านรู้ การเดินยันต์ต่างๆรวมถึงวิชาที่ท่านได้ศึกษามาทั้งหมดครับ ผมจึงได้ขึ้นขันธ์ขอเป็นลูกศิษย์แบบสมบูรณ์ ท่านก็รับแบบเต็มใจ ศึกษาอยู่กับท่านเป็นเวลา2ปีเช่นกันครับ จนท่านไว้วางใจ ให้จารตะกรุดแทนบ้าง ถักตะกรุดแทนบ้าง จนถึงสักน้ำมันแทนแล้วท่านก็จะเป่าให้ จนเมื่อท่านเห็นว่าเวลาสมควร แล้วท่านจึงครอบครูให้ครับ โดยมีด้วยกัน2คนคืออาจารย์อุ้ยและอาจารย์ป้อ ที่ได้ครอบในวันเดียวกันเพื่อประสิทธิ์ประสาทวิชาทั้งหมดให้ (อ.อุ้ยกับ อ.ป้อ เป็นเพื่อนร่วมน้ำสาบานกัน) จากนั้นท่านก็จะเข้าป่าหาความวิเวกโดยไม่มีใครรู้ข่าวคราวท่านจนปัจจุบันนี้ ก็ล่วงมา8ปีแล้ว
ตั้งแต่อาจารย์อุ้ยได้รับการครอบครูจาก อาจารย์ลายแล้ว ก็ได้ทำการสักให้กับเพื่อน กับรุ่นพี่ที่รู้จัก จนเกิดประสบการณ์เป็นที่โจทย์ขานเลยทีเดียว จนมีลูกศิษย์ตั้งแต่อาจารย์อุ้ยอายุ18 ปี เกือบ50คน ที่ จ.ศรีสะเกษ
พ่อจาน ศิษย์เอกหลวงปู่บุญมี โชติปาโล
หลังจากนั้นไปเดินทางมาทำงานที่ จ.อุบลราชธานี เมื่อปี พ.ศ.2550 ก็ได้เสาะหาครูบาอาจารย์ จนได้พบกับพ่อจาน บ้านาเมือง ซึ่งท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่บุญมี โชติปาโล พระเกจิชื่อดังของเมืองอุบล อาจารย์อุ้ยก็ได้ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ท่านพ่อจาน พ่อจานได้ถ่ายทอดสรรพวิชา ของท่านให้อาจารย์อุ้ยโดยไม่หวงแหน อาทิ วิชาธรรมบารมี30ทัศ วิชาแคล้วคลาด วิชามหาเสน่ห์ ผูกหุ่น ฝังรูปฝังรอย วิชาทำเทียนเรียกจิต วิชาลงใบรักซ้อนเรียกจิต วิชาทำตะกรุดสาริกาคู่ วิชามหาลาภ และวิชาเอกของท่าน ที่หลวงปู่บุญมีจะใช้ประจำ ทำให้ประชาชนมาที่วัดท่านมากมาย นั่นก็คือ วิชานกการเวก เรียนกับท่านเป็นเวลา1ปี ก็ศึกษาจนรู้สิ้น
หลวงปู่จอม นาคเสโน
ปี พ.ศ. 2551 อาจารย์อุ้ยได้เดินทางไปกราบนมัสการ หลวงปู่จอม นาคเสโน จ.อำนาจเจริญ ซึ่งท่านเก่งมากในวิชาโชคลาภ พอเห็นหลวงปู่จึงเกิดศรัทธา ขอเรียนวิชาปิดถุงเงิน เปิดทางทรัพย์ ซึ่งเป็นวิชาโชคลาภ ที่แปลกอีกวิชาหนึ่ง คือ ท่านจะใช้เหล็กจารหรือปากกา ขีดเส้นที่ฝ่ามือเพื่อเป็นการปิดถุงเงิน ท่านว่าพอหามาได้จะได้ไม่รั่วไหลไปไหน แล้วท่านก็สวดคาถาเจ็ดตัน เพื่อทำการปิด จากนั้นก็สวดเรียกเงิน-เรียกทอง-เรียกโชค-เรียกลาภ แล้วจึงทำการสวดวิชาคาถาเปิดทางทรัพย์รับโชค รับเงิน อาจารย์อุ้ยจึงได้ศึกษาทั้งคาถาและเคล็ดวิชา หลวงปู่ท่านก็เมตตาประสิทธิ์วิชานี้ให้โดยไม่หวงเลยแม้แต่น้อย
พอได้วิชาจากหลวงปู่จอมแล้ว อาจารย์อุ้ยท่านคิดว่ายังไม่จนสิ้นหรอกสำหรับวิชาไสยศาสตร์ จึงเดินทางกลับบ้านเกิด เพื่อไปขอตำราวิชาของคุณตาอาจารย์อุ้ยกับคุณยาย คุณยายก็นำออกมาให้ดูให้ศึกษา แถมยังสอนเคล็ดบางอย่างที่คุณตาเคยบอกเล่าให้คุณยายฟังอีก แต่ก็ยังถือว่าไม่ครบถ้วนดีนัก จึงถามยายว่าวิชากลุ่มนี้นอกจากคุณตาแล้วใครได้เรียนได้ศึกษาไว้บ้าง คุณยายเลยแนะนำว่ายังมีตาสิทธิ์อีกคน ซึ่งตาสิทธิ์นี้เป็นน้องชายแท้ๆของคุณยายนี่แหละ จึงไปขอศึกษาวิชาเพื่อเก็บรักษาไว้ ตาสิทธิ์ก็สอนวิชาให้ทั้งหมด ถึงจะไม่ได้เรียนโดยตรงกับคุณตา แต่ก็ถือว่าครบถ้วนขบวนความ สืบสานวิชาประจำตระกูลอย่างสมบูรณ์ เพราะวิชาที่คุณตาได้ศึกษามานี้ท่านก็ได้เรียนมากจากพ่อตาของท่าน นั้นก็คือคุณพ่อของคุณยาย จึงสามารถเรียกว่าวิชาประจำตระกูลก็คงไม่ผิด
หลวงปู่เกลี้ยง เตชธมฺโม
จากนั้นก็ไปขอความเมตตาจาหลวงปู่เกลี้ยงโดยขอขึ้นของรักษาด้วย และขอขึ้นธรรมโองการจักราวุธพระเจ้าห้าพระองค์ จากหลวงปู่ด้วย จากนั้นก็ได้วิชาคาถาบางส่วนจากท่านมาพอสมควร เพราะท่านก็สนิทสนมกับทางครอบครัวอาจารย์อุ้ยพอสมควร
พ่อสุพรรณ
จนถึงพ.ศ.2552 ได้ทำการสักยันต์ให้ลูกศิษย์จนมีชื่อเสียงที่ จ.อุบลราชธานี และได้ลงหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นใน จ.อุบลฯ จากได้ก็ได้มาพบกับอาจารย์สุพรรณ ที่ อ.เขมราฐ จ.อุบลฯ ท่านอาจารย์ผู้นี้เป็นสหายธรรมของหลวงปู่พรหมมา เขมจาโร วัดสวนหินผานางคอย จ.อุบลฯ และท่านฤๅษีบัน อ.เหล่าเสือโก้ก จ.อุบลฯ ท่านอาจารย์สุพรรณก็อบรมสั่งสอนอาจารย์อุ้ยก่อน แล้วก็รับอาจารย์อุ้ยเป็นศิษย์ และก็ถ่ายทอดสรรพวิชาต่างๆให้โดยไม่ปิดบังอำพลางแม้แต่น้อย อาจารย์ท่านนี้จะเก่งในการตะกรุดเป็นอย่างมาก มีความเชี่ยวชาญในวิชาเดินธาตุเป็นที่สุด ทั้งเมตตามหานิยมก็ไม่เป็นรองใคร วิชาที่ท่านสอนก็มี วิชากั้งปัง วิชาเดินธาตุ ตั้งธาตุ หนุนธาตุ สอดธาตุ วิชาฝังตะกรุด วิชาทำตะกรุดกั้งบัง วิชาทำตะกรุดหนังเสือ วิชาทำตะกรุดมหาอำนาจ วิชาตะกรุดสาลิกาโทน(วิชานี้ท่านก็หาเป็นรองผู้ใด) วิชามหาเสน่ห์ต่างๆ ทั้งเรียกผัว-เรียกเมียคืนกลับหากัน และวิชาอื่นๆอีกมากมาย อันไหนที่ท่านรู้ท่านก็สอนอาจารย์อุ้ยทั้งหมดอย่าไม่หวงแหน
ปี พ.ศ.2553 อาจารย์อุ้ยมาได้พบพระอาจารย์ สวัสดิ์ ภูมิสาโร และเกิดศรัทธายิ่งต่อพระอาจารย์อยากฝากตัวเป็นศิษย์ท่าน ท่านก็เมตตาสอนเคล็ดวิชา คาถามหาเสน่ห์ให้ในบางส่วน แต่สิ่งที่ท่านสอนนั้นพิเศษและพิสดารมาก ทั้งเคล็ดวิชาต่างๆพอสมควร พระอาจารย์บอกอาจารย์อุ้ยว่าต้องมีสมาธิและพลังจิตให้มั่นคงถึงจะกระทำได้ เช่นท่าน แต่จริตที่อาจารย์อุ้ยได้เรียนมาแต่เดิมนั้นจะหนักไปทางคงกระพันชาตรีซะ มากกว่า จึงต้องปรับสภาวะจิต ให้เป็นเมตตาเสียก่อน ท่านถึงจะสอนให้ทั้งหมด
ปีพ.ศ.2553 อาจารย์อุ้ยจึงได้มีลูกศิษย์ลูกหามากมายหลายอาชีพ ทั้งข้าราชการ พ่อค้า-แม่ค้า เข้ามาทำการสักยันต์ เป็นจำนวนมาก ก็ต่างมีประสบการณ์ดีทั้งนั้น ทั้งแคล้วคลาด ทั้งโชคลาภค้าขายก็มีอยู่ไม่น้อย และยังได้เดินทางไปยังประเทศมาเลเซีย สิงคโปร์ เพื่อทำการสักยันต์ให้ลูกศิษย์ที่นั่นอยู่บ่อยๆ
นับได้ว่าอาจารย์อุ้ยเป็นอาจารย์ฆราวาสที่ อายุน้อย ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งก็ว่าได้ เพราะปัจจุบันอาจารย์อุ้ยอายุเพียง24ปีเท่านั้น ก็มีลูกศิษย์ทั้งในประเทศและต่างประเทศอย่างมากมาย เพราะเกิดประสบการณ์กันถ้วนหน้า ทั้งแคล้วคลาด เมตตา โชคลาภ ค้าขายดี เพราะอาจารย์อุ้ยท่านบอกว่าเมื่อเขามาฝากตัวเป็นลูกศิษย์เราแล้ว เราก็ต้องนั่งสมาธิแผ่กุศลให้ลูกศิษย์ทุกคนให้มีความสุข ความเจริญ โดยทั่วกัน ลูกศิษย์เหล่านั้นจะมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตเสมอ อีกทั้งยังสามารถรักษาตนให้พ้นจากภยันอันตรายทั้งหลายทั้งปวงได้อีก และต้องนั่งแผ่ให้ลูกศิษย์ทั้งหลายทุกวัน ทุกลมหายใจ
